Thai E-News: แรง! จรรยา ยิ้มประเสริฐ นักเขียนต้องห้ามเปลือยใจเปิดตัวหนังสือติดเรต18+"เปลื้องผ้าและไม่ไทยเลย"

ที่มา Thai E-News "แรง! จรรยา ยิ้มประเสริฐ นักเขียนต้องห้ามเปลือยใจเปิดตัวหนังสือติดเรต18+"เปลื้องผ้าและไม่ไทยเลย"

โดย ทีมข่าวไทยอีนิวส์
15 กรกฎาคม 2556

หมายเหตุไทยอีนิวส์ :จรรยา ยิ้มประเสริฐ นักกิจกรรมที่อยู่ระหว่างลี้ภัยการเมืองในต่างประเทศ เปิดตัวหนังสือ E-book ชื่อ"เปลื้องผ้าและไม่ไทยเลย" เราได้สัมภาษณ์ว่า ทำไมจำเป็นต้อง"แรง"ขนาดนั้น..

1.หน้าปกนี่แรงไปหรือเปล่า ไม่กลัวว่ามันจะออกแนวอนาจารเหรอ แต่ภาพนู้ดหน้าปกนี่มันไม่ค่อยจะมี Sex appeal นะ

คิดว่ามันแรงอยู่นะ …และบางคนว่าน่ากลัวด้วย ..ฮา ...

แต่ดังที่คำถามก็ได้ชี้ให้เห็น คือ มันไม่มี Sex appeal ซึ่งเป็นเจตนารมณ์ของทั้งคนเขียนและศิลปินวาดภาพ เรามองว่าการเปลือยของหญิงไม่จำเป็นต้องเพื่อกระตุ้นกามารมณ์หรือเพื่อเป็นวัตถุทางเพศเท่านั้น แต่เปลือยเพื่อยืนยันในความเป็นมนุษย์ที่เป็น "เพศหญิง" ที่ไม่ได้ถูกห่อหุ้มด้วยขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรม จารีตและค่านิยม ที่มันมีมากมายจนคุมพวกเธอจนมิดหัว ที่ทำเอาหญิงจำนวนไม่น้อยรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก

ปกต้องเปลือยเพื่อบอกว่า หนังสือเรื่องต่อไปนี้ เป็นเรื่องของหญิงที่หลุดกรอบ(คิดว่าหลุดเยอะอยู่นะ ...ฮา) ที่ลุกมาบอกเล่าเรื่องราวแห่งการเดินทางเพื่อเคารพตัวเอง เคารพในศักดิ์ศรีของตัวเอง และพูดถึงหลายเรื่องที่เกี่ยวกับการใช้ชีวิตของหญิงและการเลือกของเธอ อย่างไร้กรอบและไร้พันธนาการให้มากที่สุด และบอกเล่ามันในฐานะมนุษย์เพศหญิงคนหนึ่งในโลก ที่ไม่ได้จำกัดตัวเองอยู่กับเครื่องห่อหุ้มในนาม "ก็เดี๊ยนเป็นคนไทยนี่คะ" "เดี๊ยนนามสกุล xxx นะ" หรือ "เดี๊ยนลูก yyy นะจะบอกให้"

2.จริงๆแล้วหนังสือเล่มนี้มันต้องการสื่ออัลไล..?

ขอตอบยาวนะฮะ ...

มันคงเป็นการนำเสนอการตกผลึกทางความคิดของหญิงวัยเกือบจะ 50 ปีนี่ล่ะ ... ที่ผ่านการใช้ชีวิต ที่ไม่ไร้ความรักหรือเซ็กส์ และการใช้ชีวิตที่ไม่ได้จำกัดตัวอยู่ตามกรอบประเพณีไทยอย่างเข้มข้นมาร่วมสองทศวรรษ จนท้ายที่สุดหลังจากผ่านความทุกข์ สุข เศร้า เหงา อกหัก รักคุด หรือทำให้คนอื่นอกหักปางตาย – ก็มาได้ข้อสรุปกับตัวเองว่า เรื่องวิถีเพศหรือเซ็กส์เป็นเสรีภาพของมนุษย์ทุกคน และวิถีเพศมันลื่นไหลได้ และหญิงมีสิทธิที่จะเรียนรู้หรือเปิดโอกาสให้ตัวเองมีความสุขกับชีวิตรักและชีวิตส์เซ็กส์ได้ตามที่ตัวเองปรารถนา ไม่ใช่เพียงเพื่อตามความปรารถนาของครอบครัวและสังคมจารีตตอแหลที่หน้าไหว้หลังหลอกเท่านั้น

หนังสือเล่มนี้เขียนอย่างไม่เซนเซอร์ฮะ และก็ทั้งโป๊และเปลือยจริงๆ ล่ะ ทั้งด้วยภาพ 19 ภาพ และตัวอักษรกว่า 200 หน้า ... ซึ่งอาจจะเป็นหนังสือที่แตกต่างจากข้อเขียนที่คนอ่านงานเขียนของ จรรยา ยิ้มประเสริฐ เคยคุ้นชิน ... 

มันเป็นเรื่องทัศนคติเรื่องเพศ เซ็กส์ ความรักและการใช้ชีวิตขบถของตัวเองและคนรอบตัว และเต็มไปด้วยบทอีโรติก (ค่อนข้างเยอะ) โดยเฉพาะในภาคแรก "เปลื้องผ้า" จนต้องตั้งคำถามกันว่า ควรจะติดเรตหนังสือกันไหม?

แต่ในท้ายที่สุดในฐานะคนเขียนหนังสือที่ปฏิเสธการเซ็นเซอร์ ก็ขอยืนยันว่ามันไม่ควรจะติดเรตอะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าเป็น "เรตติ้ง" ล่ะก็ยินดีต้อนรับฮะ ... ฮา

ที่ลุกขึ้นมาตัดสินใจเขียนและตีพิมพ์เรื่องที่ยัง sensitive อยู่มากในสังคมไทย ก็เพราะคิดว่าเรา ..หญิงและชาย, หนุ่มหรือสาว, เด็กหรือแก่ในสังคม ควรจะสามารถวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมาต่อการพยายามเข้ามาของผู้คุมและกำกับวัฒนธรรมที่หัวเก่าและอนุรักษ์นิยมทั้งหลาย ที่ต้องการควบคุม กำกับและชี้นำชีวิตของผู้คนโดยเฉพาะ "หญิง" ให้อยู่ในแบบแผนของสังคม วัฒนธรรม ตามวิถีเพศแบบไทยๆ (ซะที่ไหนกัน)  และ "เรา" ควรจะสามารถส่งเสียงกันได้เสียทีว่า "เฮ้ย นี่มันศตวรรษที่ 21 แล้วนะ อย่าทำกับกูราวกับว่ากูเป็นทาสในยุคต้นรัตนโกสินทร์ที่ไม่มีอินเตอร์เนตอยู่เลย"

สังคมไทยมันทำร้ายหญิงและชายกันมากเกินไปและมานานแล้ว โดยเฉพาะการกระทำให้เยาวชนคนหนุ่มสาว อนาคตของชาติต้องอยู่ในกรอบ ในเครื่องแบบ และถูกจ้องจับผิดตลอดเวลา …เยาวชนที่จะกลายเป็นคนวัยกลางคนและคนวัยแก่ที่มีปัญหาเพราะการถูกปิดกั้น กดข่มและถูกครัวครอบความเป็น "หญิงดี" เป็น "ชายแกร่ง" โดยไม่เปิดให้เรียนรู้และเตรียมตัวกับเรื่องเพศ เซ็กส์และความสัมพันธ์ … 

ซึ่งมันเป็นความผิดพลาดอย่างมหันต์ เพราะเรื่องเซ็กส์และการใช้ชีวิตมันไม่ใช่เป็นเรื่อง "ธรรมชาติ" แต่มันเป็นเรื่องของการ "สั่งสมบทเรียนและพัฒนาการจากการเรียนรู้" มันจึงเป็นเรื่องที่ต้องส่งเสริมให้เรียนรู้และเตรียมรับมืออย่างมีวุฒิภาวะตั้งแต่ย่างเข้าสู่วัยรุ่น - ไม่ใช่เพียงแค่การสั่งสอนเรื่องการป้องกันเรื่องโรคทางเพศสัมพันธ์และการห้ามการท้องก่อนวัย ...ที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ

หนังสือเล่มนี้จึงต้องการสื่อกับสังคมว่า ขอให้คนในสังคมไทย (และสังคมจารีตชายเป็นใหญ่ทั้งหลาย) ได้ใช้ชีวิตตามวัยกันอย่างเสรีเถิด แม้ว่าจะคนเดินผิดพลาดและหลงทางกันไปบ้าง ... ก็ถือเป็นกระบวนการแห่งเรียนรู้และเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งและแข็งแกร่ง

ผู้ใหญ่ไม่ควรกังวลมากไป ปล่อยลูกหลานบ้างเถอะนะ และทำตัวเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารัก เป็นอ้อมกอดอันอบอุ่นยามพวกเขาอกหักรักคุด และช่วยให้กำลังใจและคำปรึกษายามชีวิตรักไม่สมหวัง ... ไม่ต้องคอยกำกับเส้นทางชีิวิตให้กับคนในสังคมราวกับทุกคนเป็นทหารเกณฑ์หรอก

สังคมไทยควรจะผ่อนปรน เปิดใจ และปล่อยให้ทุกคนสามารถกำกับเส้นทางชีวิตของตัวเองกันได้แล้ว และนอกจากนี้ราคาที่ต้องจ่ายเพื่อการปิดกั้นและล้อมคอกคนในชาติเรื่องเซ็กส์ก็ไม่น้อยนะฮะ ดังที่เขียนไว้ในคำนำว่า ...

… น่าเศร้ายิ่งนักว่า แม้จะทศวรรษที่ 21 แล้วก็ตาม เฃ็กส์ที่เป็นเรื่องของคนสองคน หรือของคนหลายคน - ไม่ว่าจะระหว่างคนเพศเดียวกันหรือต่างเพศ - ถูกทำให้กลายเป็นเรื่องวุ่นวาย มากพิธีรีตรอง มีการประเมินค่า ตีราคา และเต็มไปด้วยการจัดการของคนแวดล้อมหลายคน ทั้งจากนักการเมือง และเจ้าหน้าที่รัฐ ทั้งจากกระทรวงวัฒนธรรม กระทรวงศึกษา กระทรวงการกีฬา กระทรวงสาธารณสุข กระทรวงมหาดไทย กระทรวงเกษตรฯ สำนักนายกรัฐมนตรี และอีกมากมายหลายกรมกอง 

งบประมาณมหาศาลของทั้งครอบครัวและของชาติ ถูกใช้ไปกับการจัดการเซ็กส์ให้อยู่ในกรอบ ให้อยู่ในคอก ที่มุ่งเน้นการรักษาภาพลักษณ์ ภาพพจน์ พรหมจรรย์เป็นตัวตั้ง(ที่ไม่เคยสำเร็จ) มากกว่าจะส่งเสริมให้หญิงชายมีความสุขกับเซ็กส์ พร้อมไปกับการรับผิดชอบต่อตัวเอง คู่ครอง และลูกหลานให้เติบโตอย่างมีคุณภาพ

3.ที่ว่า"ไม่ไทยเลย"นี่มันยังไง เป็นไทยมันไม่ดีตรงไหน ทำไมไม่ภาคภูมิใจในความเป็นไทย ยังเป็นคนไทยอยู่รึป่าว

คำถามที่มาพร้อมกับประเด็นร้อนในประเทศไทยเลยนะฮะ

20 ปีที่เดินทางมากมายหลายสิบประเทศ จรรยามักจะถูกแซวบ่อยว่า "มึงไม่ไทยเลย" และตลอดช่วง 3 ปีที่ชีวิตเปลี่ยน และใช้ชีวิตต่างแดนในฐานะคนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นพวก "ล้มเจ้า" ทำให้ต้องทิ้งงานที่เคยทำและตัดสินใจว่าจะขอ "เขียน" จึงลุกขึ้นมาเขียนหนังสือวิพากษ์การเมืองและสังคมไทยอย่างจริงๆ จังๆ

ยิ่งเขียนก็ยิ่งเห็นปัญหาหลายตัวของไทยที่จำเป็นต้องปรับเปลี่ยน และแก้ไข ก็เลยยิ่งต้องเขียนมากขึ้น ...ฮา...

แต่การจะเขียนตามความคิดตัวเองจริงๆ มันก็ต้องไม่สนใจเรื่องการเซนเซอร์(ที่ยังรุนแรงมากทางเมืองไทยไม่ว่าจะทางด้านการเมืองหรือทางสังคมโดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์) หรือต้องมานั่งห่วงกังวลและหวาดวิตกว่าครอบครัวจะคิดยังไง เพื่อนฝูงจะว่ายังไงบ้าง หรือสังคมจะตอบรับอย่างไร ... 

ตรงนี้อาจจะเป็นการกระทำที่ทำให้จรรยาถูกจัดประเภทว่า "ไม่ไทยเลย" และถูกกระแหนะกระแหนได้ว่า "ยังเป็นคนไทยหรือเปล่า"  

แต่ก็ยืนยันฮะว่า "ความเป็นคนไทย" เป็นชาติกำเนิดที่จรรยาภูมิใจมาก ไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องเสียหาย และการลุกขึ้นมาพูดถึงปัญหาเมืองไทยอย่างตรงไปตรงมา ก็เพราะต้องการตอบแทนบุญคุณแผ่นดินเกิดที่ดีที่สุดที่ตัวเองอยากทำและคิดว่ามีศักยภาพที่จะทำ

นอกจากนี้ การเขียนความคิดไม่ว่าจะด้านแรงงานหรือการเมือง หรือในเรื่องเกี่ยวกับเซ็กส์เล่มนี้ ก็ทำให้เห็นจุดแข็งของความเป็นไทยเยอะฮะ และก็เห็นจุดอ่อนมากเช่นกัน และไม่เห็นด้วยกับการที่รัฐบาล ข้าราชการและสังคมไทย พากันเชิดชูแต่จุดแข็งกันอย่างตะบี้ตะบันและไม่บันยะบันราวกับคนตาบอดข้างหนึ่ง และพากันปิดกั้นการพูดถึงจุดอ่อนกันอย่างเอาเป็นเอาตายและโหดร้ายป่าเถื่อนเช่นที่เป็นอยู่ในเมืองไทยตอนนี้

ถ้าไม่คิดว่ายังมีความหวังกับประเทศไทย และยังอยากจะทำงานเพื่ออนาคตของประเทศไทย ก็คงถอดใจ ถอดความเป็นไทยทิ้งไปและขอสัญชาติอื่นไปนานแล้วล่ะฮะ

4.ไปลี้ภัยการเมืองมา 3 ปีสุขสบายดีไหม เมื่อไหร่จะกลับบ้าน

3 ปีนี้อยู่ด้วยพลังใจที่คิดว่า ยังดีกว่าอยู่ในคุก 112 ที่เมืองไทย เพราะอย่างน้อยแม้ลำบากกายแต่มีอินเตอร์เนตให้เขียนความคิดได้อย่างเสรี และไม่ต้องกลัวว่าจะถูกคุกคามอย่างใดบ้างจากคนคลั่งเจ้าที่เมืองไทย ที่มักจะดูบ้าคลั่งและป่าเถื่อนราวกับคนไร้สติ ที่คงจะอีกนานกว่าจะสามารถคุยกันได้อย่างอารยชน

เมื่อไหร่จะกลับบ้าน ... อืม ... อืม ... ก็คงเมื่อสามารถรณรงค์ให้มีการยกเลิกหรือปรับแก้กฎหมายมาตรา 112 ได้สำเร็จ จนมันไม่สามารถถูกใช้มาทำร้ายหรือทำลายใครก็ได้ ด้วยข้อกล่าวหาลอยลม ที่แม้แต่ตำรวจก็ไม่สามารถจะปฏิเสธที่จะรับแจ้งความ และเมื่อศาลไทยปฏิบัติกับนักโทษคดี 112 ด้วยวิถีความคิดแห่งกระบวนการยุติธรรมสากลที่ว่า "ผู้ต้องหาเป็นผู้บริสุทธิ์จนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่ามีความผิดจริง" 

5.ทำไมไม่ทำออกมาเป็นหนังสือเล่มหละ แล้วซื้ออนไลน์นี่ต้องทำไง มันยุ่งยากนะ

คนเขียนหนังสือทุกคนก็คงอยากจะพิมพ์งานออกมาเพื่อให้ตัวเองได้ดมกลิ่นตัวอักษร และพกพาจับต้องได้ทุกเมื่อ ... ก็เสียดายมากนะฮะ ที่หนังสือที่สวยด้วยตัวอักษร ด้วยภาพประกอบและด้วยการจัดรูปเล่มเล่นนี้ไม่สามารถจัดพิมพ์ได้ และก็จำต้องทรมานคนอ่านด้วยการต้องอ่านทางหน้าจออิเลคทรอนิกส์กันอย่างเดียว

การจะเสนอจัดพิมพ์กับสำนักพิมพ์ใหญ่ ก็เช็คแล้วว่าจะได้ค่าคนเขียนเพียงแค่ 10% ส่วน 90% สำนักพิมพ์เอาไปเพื่อใช้ในการพิมพ์ การประชาสัมพันธ์ และค่าความเสี่ยง ถ้าหนังสือขายไม่ได้ ... มันดูน้อยนิดมากเกินไปเมื่อเทียบกับพลังที่ทุ่มเทไม่ใช่เฉพาะของตัวเอง แต่ของศิลปินและเพื่อนฝูงอีกกว่า 30 คนที่ช่วยกันตรวจปรู๊ฟ ติ ชม และให้คำแนะนำจนมาเป็นหนังสือเล่มนี้ … มันจึงรู้สึกว่า 10% ไม่ยุติธรรมกับคนเขียนหนังสือมากๆ

ครั้นจะพิมพ์เองก็ติดขัดทางงบประมาณ และก็มีบทเรียนจากการลงทุนจัดพิมพ์ "แรงงานอุ้มชาติ" เมื่อปีที่แล้ว (ที่ยังไม่สามารถใช้หนี้ที่ยืมมาจัดพิมพ์) โดยเฉพาะในสภาพที่คนเขียนอยู่ต่างแดนและต้องลี้ภัยกฎหมายมาตรา 112 เช่นนี้ มันได้สร้างความยุ่งยากให้กับเพื่อนฝูงทางเมืองไทยพอสมควร และขณะเดียวกัน จนบัดนี้ผ่านไปจะครบปีแล้ว คนเขียนก็ยังไม่ได้รับเงินค่าขายหนังสือที่ฝากขายเลย ... นอกจากรายได้จากการขายตรงและการสั่งซื้อกันมาทางไปรษณีย์เท่านั้น

ทำให้แปดเดือนที่รอเงินจากหนังสือแรงงานอุ้มชาติ และทุ่มเวลากับการเขียนเรื่อง "เปลื้องผ้าและไม่ไทยเลย" มันเหนื่อยและลำบากอย่างสาหัสจริงๆ และก็ส่งผลให้เกิดวิกฤตชีวิตและนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตอีกครั้งหนึ่ง - หลังจากออกจากเมืองไทยเมื่อ 24 เมษายน 2553

แต่ก็มีกระแสเรียกร้องกันมาเรื่อยๆ นับตั้งแต่เปิดตัวว่าอยากให้จัดพิมพ์เป็นเล่ม ... ตรงนี้ก็ขึ้นกับยอดขายทางอีบุ๊คด้วยละฮะ ถ้าขายได้เงินเยอะพอและน่าจะเสี่ยงลงทุนจัดพิมพ์เองอีกครั้ง ก็อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ฮะ

ตอนนี้จึงขอขายในรูปแบบ E-book ไปก่อน กับร้านออนไลน์เล็กๆ ที่ชื่อ "BookSoHo" ที่เพิ่งเปิดตัว และยังไม่มีหนังสือให้เลือกอ่านมากนัก จึงอาจจะทำให้หนังสือเล่มนี้ไม่ดูอลังการ์งานสร้างหรือถูกโปรโมตอย่างอย่างหวือหวาเช่นการขายกับสำนักพิมพ์ที่ใหญ่โตและมีสายป่านยาวไกลกว่า

แต่ก็สบายใจกับการสู้ไปด้วยกันกับร้านขายหนังสือออนไลน์ ที่มุ่งพัฒนาไปสู่การเป็นแหล่งขายงานวรรณกรรมที่คนอ่านเข้าถึงและราคาไม่แพงมาก โดยไม่ได้มุ่งผลกำไรเกินไป และร่วมแรงร่วมใจในทำงานกับนักเขียนในฐานะมิตรที่เข้าใจ ... 

ถือว่าเป็นการเดินไปด้วยกัน เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงในโลกการอ่านหนังสือ เพื่อเปิดเสรีภาพทางการเขียนและการคิด และเปิดพื้นที่ใหม่ให้กับคนเขียนหนังสือและคนต้องการอ่านงานวรรณกรรม

การซื้อออนไลน์อาจจะยุ่งยากนิดหน่อย แต่คนเขียนไม่เสี่ยงมากฮะ

การซื้อหนังสือทาง E-book อาจจะยุ่งยากกว่าการเดินเข้าร้านหนังสือ หยิบหนังสือและจ่ายเงินตรงนั้นเลย ... เรื่องนี้คนเขียนหนังสือที่ทุนน้อย และไม่โด่งดังก็คงต้องขอความกรุณาผู้อ่านว่า เราเดินกันคนละครึ่งทางนะฮะ – อาจจะยุ่งยากกันนิดหน่อยก็ขอให้ถือว่า เมื่ออยากอ่านหนังสือ ก็ช่วยคนเขียนหนังสือด้วยก็แล้วกันนะคะ ...  ขอบคุณมากๆ

สำหรับผู้ที่ต้องการซื้อ "เปลื้องผ้าและไม่ไทยเลย" ราคาเล่มละ 120 บาท หาซื้อได้ที่ที่ร้านหนังสือออนไลน์ BookSoHo  โดยมีคำแนะนำการสั่งซื้อที่นี่ "ขั้นตอนการสั่งซื้อ"

--------------------------

บทฝากทิ้งท้ายคือ

เมื่อเห็นปกหนังสืออันเปล่าเปลือย

มันอาจดูหน้ากลัว

แต่จงอย่ากลัวที่จะมองมัน

เพราะไม่ง่ายตั้งแต่แรกแล้วที่คนเขียน

จะลุกมาเปลื้องผ้าและเล่าเรื่องราวอย่างตรงไปตรงมา

เรื่องราวแห่งการเดินทางเพื่อความนับถือตัวเอง

ที่ตลอดเส้นทางจำต้องค่อยๆ

ปลดเปลื้องมายาคติและจารีตวิถี

เรื่องเพศ เซ็กส์ และชีวิตคู่ของสังคมไทย

ที่ดำรงควบคู่มาพร้อมกับทัศนคติ "ได้-เสีย"

และค่านิยมแห่งการ “ซื้อ-ขาย" “ตั้งค่า-ตีราคา"

ที่พันธนาการทั้งผู้หญิง (และผู้ชาย)

ให้อยู่กับวิถีสังคมชนชั้นที่(ยัง) เหยียบย่ำหญิง

เป็นสังคมหน้าไหว้หลังหลอก

ที่ตั้งอยู่บนราคาที่หญิงต้องจ่าย

หรือต้องหาเงินทุกวิถีทางเพื่อมาค้ำจุน

ไม่ว่าจะด้วยแรงกายหรือร่างกาย

เพื่อสร้างหลักประกันสังคมให้ครอบครัว

ที่รัฐบาลทุกยุคทุกสมัยต่างพอใจ

เพราะจะสามารถใช้เงินภาษีสร้างวังเวียงอันโอฬารได้ต่อไป

โดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับการต่อรองของพลเมือง

เปลื้องผ้าและไม่ไทยเลย

คือเรื่องราวของหญิงหลายคน

ที่ปฏิเสธวิถีชีวิตภายใต้จารีตและค่านิยมอำมหิต