อ้าวกูเจอด้วย
คุยกับน้องคนหนึ่งอยู่ อ้าวกูก็ถูกนำไปพูดถึงอย่างไม่เข้าใจถึงเมืองไทยว่าเรียกร้องเงินทำกิจกรรมยกเลิก 112
จริง กูยอมรับว่าในช่วงสองสองปีแรกที่อยู่ยุโรป จรรยาตั้งใจจะลุยเรื่องเมืองไทยเต็มที่โดยเฉพาะรณรงค์เรื่องนักโทษการเมืองและยกเลิก 112 คิดเรื่องทำงานกับคนไทยที่ยุโรปเรื่องนี้ เพราะเห็นว่าคนไทยที่ยุโรปสองสามแสนคนและก็แอคทีพเรื่องเมืองไทยก็อาจจะมีศักยภาพสนับสนุนการทำงานเพื่อเมืองไทยตาสว่างจากยุโรปได้ ก็ตระเวณเรียนรู้และทำความรู้จักกับกลุ่มคนเสื้อแดงเกือบทุกกลุ่มที่นี่
โดยเฉพาะช่วงที่พี่จรัลอยู่ ก็ได้พยายามจัดกิจกรรมและชวนกูเข้าร่วมด้วย พวกเราก็คุยกันเรื่องการทำงานร่วมกันที่ในหมู่คนไทยหลายประเทศ และทั้งกูและพี่จรัลก็พูดกันชัดเจนว่า ต้องขอให้ช่วยกันลงขันให้กูได้ทำงานนะ เพราะกูไม่ได้มีเงินเดือน ถ้าคนไทยที่ยุโรปช่วยกันลงขันได้ ก็จะทำให้ทำงานได้คล่องขึ้น
ก็กลายเป็นเรื่อง กลุ่มคนเสื้อแดงที่ยุโรปไม่เข้าใจ ที่ชินกับการให้ทานและสร้างวัด ก็ทำกับกูยังกับขอทาน เอาไปนินทากันอย่างกับเป็นหมูเป็นหมา เอาเรื่องเงินไปโจมตีกูแบบมั่วๆ และไม่เข้าใจ และไม่เอาข้อเท็จจริงไปพูดกัน
ปัญหาที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่คนที่นี่อยู่สนับสนุนการทำงานกูหรือใครก็ตามเรื่องเมืองไทยไม่ได้ (ระดมเงินสร้างวัดไทยกันปีละ 5 ล้าน 10 บาทก็ทำกันได้สบายมาก - คนไทยมีปัญญาระดมเงินช่วยเรื่องการต่อสู้เพื่อเมืองไทยถ้าตั้งใจจริงๆ
แต่ปัญหามันอยู่ที่คนที่นี่ยังไม่ตกผลึกและไม่เห็นร่วมกันในเรื่องการรณรงค์ยกเลิก 112 (หลายคนยังกังวลว่าจะได้รับผลกระทบและทำให้ไปเมืองไทยไม่ได้) และเกือบทุกกลุ่มไม่เห็นด้วยกับประเด็นที่กูดันมากคือ การเรียกร้องให้หันมาดูแลปัญหาค้าแรงงานไทยมายุโรปกันด้วย ซึ่งคนเสื้อแดงส่วนใหญ่ที่ยุโรปไม่เอาเรื่องนี้ (มีความซับซ้อนหลายเรื่องในเรื่องนี้ที่ไม่สามารถพูดได้มากนัก)
คนเสื้อแดงที่ยุโรปที่กูรู้จัก ที่ตื่นตัวทางการเมืองตั้งแต่ 2552 - 2553 ต่างพากันคิดว่าตัวเองเสียสละที่สุดเพื่อการเมืองไทย โดยไม่เข้าใจการทำงานของคนที่ทำงานทั้งชีวิตด้วยอุดมการณ์เพื่อสังคมไทยเท่าเทียม
ปัญหาเรื่องการโจมตีจรรยาจากคนเสื้อแดงที่ยุโรป เรื่องหนึ่งก็เพราะการไม่เข้าใจเรื่องวิถีคิดเรื่องการทำงานของนักต่อสู้เรื่องสิทธิ
พวกเขาไม่เข้าใจว่ายังมีคนทำงานเพราะอุดมการณ์และทำงานกันมานานแล้ว ทำงานกันมาทั้งชีวิต โดยไม่ได้มุ่งสร้างชื่อเสียงและความเด่นดัง (กูรู้จักหลายคนเลยที่ทำงานเบื้องหลังไม่เปิดเผยชื่อ)
พวกเราลองดูคนที่ทำเรื่องสื่อตาสว่างตอนนี้ซิ หลายคนทำงานกันมาทั้งชีวิต ไม่เปิดเผยหน้าตาและตัวตน และก็ไม่ได้หน้าตาชื่อเสียงหรือคำขอบคุณเลย รวมทั้งไม่ได้รับการสนับสนุนกิจกรรมกรรม และพากันควักเนื้อกันหมดตัวกันทุกคน
จะดูแลกันก็ต่อเมื่อกูเข้าคุก 112 เท่านั้นหรือ แล้วพากันบีบให้กูขอพระราชอภัยโทษเหมือนที่ทำกับพี่สมยศกันเท่านั้นหรือ?
ขอโทษนะ กูคนมีชื่อ มีศักดิ์ศรี สามปีนี้กูหมดเงินเยอะมาก กู้หนี้ยืมสินมาก็หลายแสนเพื่อจะได้ศึกษา เขียนและพูดเรื่องเมืองไทย
การขอความสนับสนุนก็เป็นเรื่องที่ทำกันทุกขบวนการ ทุกกลุ่มคนเสือ้แดง เพราะพวกเรา เพราะกูหรือใครก็ตามอยากทำงาน ไม่ใช่เพราะอยากสบาย
ในเรื่องนี้กูยอมรับว่า กูคิดผิด ที่คิดว่าคนเสื้อแดงที่ยุโรปจะเข้าใจอุดมการณ์การทำงานและเห็นด้วยและสนับสนุนกับการทำงานของกู ไม่ได้คิดเรื่อง "ทำบุญทำทาน" กับกู
กูก็อุตสาห์นิ่งไม่เผยแพร่รายงานการเงินชิ้นนี้ ที่ทำสรุปกิจกรรมและทำรายงานการเงินที่ได้รับการสนับสนุนมาในปี 2554 และปล่อยให้กระแสวิจารณ์กูไปต่างๆ นาๆ ดำรงต่อมาจนถึงบัดนี้
แต่วันนี้ เพื่อเพื่อนฝูงหลายคนที่อาจจะเลิกคบกับกู เพราะได้รับข้อมูลคลาดเคลื่อน ก็ขอเผยแพร่รายงานการเงินที่ได้รับทั้งหมดจากคนเสื้อแดงที่ยุโรปทั้งสองกลุ่มฮะ มีแค่นี้ล่ะ 1,504 ยูโรเพื่อให้ทำกิจกรรมยกเลิก 112 (2-3 เดือน)
อ้อ! ไม่ได้ใช้เงินแม้แต่ค่ากินนะฮะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะหาเงินซื้อกระเป๋า Hermes หิ้วโชว์นะฮะ เพราะมันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น!
หวังว่าเห็นรายงานการเงินนี้แล้วจะหยุดเอากูไปพูดกันมั่วๆ เสียที!
คุยกับน้องคนหนึ่งอยู่ อ้าวกูก็ถูกนำไปพูดถึงอย่างไม่เข้าใจถึงเมืองไทยว่าเรียกร้องเงินทำกิจกรรมยกเลิก 112
จริง กูยอมรับว่าในช่วงสองสองปีแรกที่อยู่ยุโรป จรรยาตั้งใจจะลุยเรื่องเมืองไทยเต็มที่โดยเฉพาะรณรงค์เรื่องนักโทษการเมืองและยกเลิก 112 คิดเรื่องทำงานกับคนไทยที่ยุโรปเรื่องนี้ เพราะเห็นว่าคนไทยที่ยุโรปสองสามแสนคนและก็แอคทีพเรื่องเมืองไทยก็อาจจะมีศักยภาพสนับสนุนการทำงานเพื่อเมืองไทยตาสว่างจากยุโรปได้ ก็ตระเวณเรียนรู้และทำความรู้จักกับกลุ่มคนเสื้อแดงเกือบทุกกลุ่มที่นี่
โดยเฉพาะช่วงที่พี่จรัลอยู่ ก็ได้พยายามจัดกิจกรรมและชวนกูเข้าร่วมด้วย พวกเราก็คุยกันเรื่องการทำงานร่วมกันที่ในหมู่คนไทยหลายประเทศ และทั้งกูและพี่จรัลก็พูดกันชัดเจนว่า ต้องขอให้ช่วยกันลงขันให้กูได้ทำงานนะ เพราะกูไม่ได้มีเงินเดือน ถ้าคนไทยที่ยุโรปช่วยกันลงขันได้ ก็จะทำให้ทำงานได้คล่องขึ้น
ก็กลายเป็นเรื่อง กลุ่มคนเสื้อแดงที่ยุโรปไม่เข้าใจ ที่ชินกับการให้ทานและสร้างวัด ก็ทำกับกูยังกับขอทาน เอาไปนินทากันอย่างกับเป็นหมูเป็นหมา เอาเรื่องเงินไปโจมตีกูแบบมั่วๆ และไม่เข้าใจ และไม่เอาข้อเท็จจริงไปพูดกัน
ปัญหาที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่คนที่นี่อยู่สนับสนุนการทำงานกูหรือใครก็ตามเรื่องเมืองไทยไม่ได้ (ระดมเงินสร้างวัดไทยกันปีละ 5 ล้าน 10 บาทก็ทำกันได้สบายมาก - คนไทยมีปัญญาระดมเงินช่วยเรื่องการต่อสู้เพื่อเมืองไทยถ้าตั้งใจจริงๆ
แต่ปัญหามันอยู่ที่คนที่นี่ยังไม่ตกผลึกและไม่เห็นร่วมกันในเรื่องการรณรงค์ยกเลิก 112 (หลายคนยังกังวลว่าจะได้รับผลกระทบและทำให้ไปเมืองไทยไม่ได้) และเกือบทุกกลุ่มไม่เห็นด้วยกับประเด็นที่กูดันมากคือ การเรียกร้องให้หันมาดูแลปัญหาค้าแรงงานไทยมายุโรปกันด้วย ซึ่งคนเสื้อแดงส่วนใหญ่ที่ยุโรปไม่เอาเรื่องนี้ (มีความซับซ้อนหลายเรื่องในเรื่องนี้ที่ไม่สามารถพูดได้มากนัก)
คนเสื้อแดงที่ยุโรปที่กูรู้จัก ที่ตื่นตัวทางการเมืองตั้งแต่ 2552 - 2553 ต่างพากันคิดว่าตัวเองเสียสละที่สุดเพื่อการเมืองไทย โดยไม่เข้าใจการทำงานของคนที่ทำงานทั้งชีวิตด้วยอุดมการณ์เพื่อสังคมไทยเท่าเทียม
ปัญหาเรื่องการโจมตีจรรยาจากคนเสื้อแดงที่ยุโรป เรื่องหนึ่งก็เพราะการไม่เข้าใจเรื่องวิถีคิดเรื่องการทำงานของนักต่อสู้เรื่องสิทธิ
พวกเขาไม่เข้าใจว่ายังมีคนทำงานเพราะอุดมการณ์และทำงานกันมานานแล้ว ทำงานกันมาทั้งชีวิต โดยไม่ได้มุ่งสร้างชื่อเสียงและความเด่นดัง (กูรู้จักหลายคนเลยที่ทำงานเบื้องหลังไม่เปิดเผยชื่อ)
พวกเราลองดูคนที่ทำเรื่องสื่อตาสว่างตอนนี้ซิ หลายคนทำงานกันมาทั้งชีวิต ไม่เปิดเผยหน้าตาและตัวตน และก็ไม่ได้หน้าตาชื่อเสียงหรือคำขอบคุณเลย รวมทั้งไม่ได้รับการสนับสนุนกิจกรรมกรรม และพากันควักเนื้อกันหมดตัวกันทุกคน
จะดูแลกันก็ต่อเมื่อกูเข้าคุก 112 เท่านั้นหรือ แล้วพากันบีบให้กูขอพระราชอภัยโทษเหมือนที่ทำกับพี่สมยศกันเท่านั้นหรือ?
ขอโทษนะ กูคนมีชื่อ มีศักดิ์ศรี สามปีนี้กูหมดเงินเยอะมาก กู้หนี้ยืมสินมาก็หลายแสนเพื่อจะได้ศึกษา เขียนและพูดเรื่องเมืองไทย
การขอความสนับสนุนก็เป็นเรื่องที่ทำกันทุกขบวนการ ทุกกลุ่มคนเสือ้แดง เพราะพวกเรา เพราะกูหรือใครก็ตามอยากทำงาน ไม่ใช่เพราะอยากสบาย
ในเรื่องนี้กูยอมรับว่า กูคิดผิด ที่คิดว่าคนเสื้อแดงที่ยุโรปจะเข้าใจอุดมการณ์การทำงานและเห็นด้วยและสนับสนุนกับการทำงานของกู ไม่ได้คิดเรื่อง "ทำบุญทำทาน" กับกู
กูก็อุตสาห์นิ่งไม่เผยแพร่รายงานการเงินชิ้นนี้ ที่ทำสรุปกิจกรรมและทำรายงานการเงินที่ได้รับการสนับสนุนมาในปี 2554 และปล่อยให้กระแสวิจารณ์กูไปต่างๆ นาๆ ดำรงต่อมาจนถึงบัดนี้
แต่วันนี้ เพื่อเพื่อนฝูงหลายคนที่อาจจะเลิกคบกับกู เพราะได้รับข้อมูลคลาดเคลื่อน ก็ขอเผยแพร่รายงานการเงินที่ได้รับทั้งหมดจากคนเสื้อแดงที่ยุโรปทั้งสองกลุ่มฮะ มีแค่นี้ล่ะ 1,504 ยูโรเพื่อให้ทำกิจกรรมยกเลิก 112 (2-3 เดือน)
อ้อ! ไม่ได้ใช้เงินแม้แต่ค่ากินนะฮะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะหาเงินซื้อกระเป๋า Hermes หิ้วโชว์นะฮะ เพราะมันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น!
หวังว่าเห็นรายงานการเงินนี้แล้วจะหยุดเอากูไปพูดกันมั่วๆ เสียที!