กูคงถูกจัดเป็นพวกไม่รักชาติแน่ๆ
เพราะกูส่งเสริมให้ ASEAN เปิดพรมแดนทุกประเทศและทุกด้าน
และส่งเสริมให้ประชาชนเดินทางทำความรู้จักกัน
ไม่่ว่าจะขับรถ ขับเรือ ปั่นจักรยาน หรือนั่งรถหรือนั่งเรือโดยสาร
ไปมาหาสู่กันได้อย่างเสรีตามประสาคนบ้านใกล้เรือนเคียง
โดยไม่ต้องขออนุญาต ไม่ต้องทำเรื่องวีซ่า หรือทำบัตรผ่านแดน
ปิดตายประตูสงครามกับเพื่อนบ้าน
แล้วมาเปิดประตูประชาคมอาเซียน ... กันเถิดนะ!
วันนี้แชร์เรื่องยุโรปเยอะ เดี๋ยวจะถูกหาว่าโปรยุโรปแบบหลับหูหลับตา
สิ่งที่ต้องการสื่อคือ ทุกภูมิภาคในดลก มันก็เจอกับการคลั่ง การฆ่ากันในนามเจ้า ในนามศาสนา ในนามสีผิว และเชื้อชาติกันมาอย่างหนัก และตายกันเป็นครึ่งเป็นค่อนประเทศก็มี
การขยับมาสู่การเป็นยุโรปปัจจุบัน เพราะมันผ่านบนเรียนความเจ็บปวดกันมามากเช่นกัน
สาส์นที่ส่งไปเมืองไทยจากข้อเขียนและเรื่องราวเหล่านี้คือ
เราจำเป็นจะต้องเดินตามวงจรแห่งความเลวร้ายอย่างหลับหูหลับตาหรือ เมื่อมันมีบทเรียนแห่งทางออกให้เห็นทันกันอยู่เช่นนี้
ทำไมเราจะทำตัวเป็นคนที่มีอารยะไม่ได้ล่ะ
ทำไมเราจะเก็บเกี่ยวเรียนรู้จากความผิดพลาดที่ทันเห็นกันอยู่ของภูมิภาคอื่นๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องนำพาทั้งสังคมไปสู่ความเลวร้ายแบบนั้นไปด้วยไม่ได้ล่ะ
เพราะกูส่งเสริมให้ ASEAN เปิดพรมแดนทุกประเทศและทุกด้าน
และส่งเสริมให้ประชาชนเดินทางทำความรู้จักกัน
ไม่่ว่าจะขับรถ ขับเรือ ปั่นจักรยาน หรือนั่งรถหรือนั่งเรือโดยสาร
ไปมาหาสู่กันได้อย่างเสรีตามประสาคนบ้านใกล้เรือนเคียง
โดยไม่ต้องขออนุญาต ไม่ต้องทำเรื่องวีซ่า หรือทำบัตรผ่านแดน
ปิดตายประตูสงครามกับเพื่อนบ้าน
แล้วมาเปิดประตูประชาคมอาเซียน ... กันเถิดนะ!
* * *
อีกภาพกับ Maastricht เมืองชายแดนเบลเยี่ยมและเยอรมันของประเทศเนเธอแลนด์
พูดเรื่องพรมแดนยุโรปเยอะหน่อยวันนี้
ขอถ่ายภาพของที่มีทุกบ้านมาให้ดูกันหน่อยนะฮะ
ไม่ใช่รูปประธานสหภาพยุโรปนะฮะ แต่เป็น "กฎบัตรสิทธิขั้นพื้นฐานของสหภาพยุโรป"
ที่ให้การคุ้มครองคนที่อยู่ที่นี่ทุกคน ไม่ว่าจะมีเชื้อชาติ สีผิว ศาสนาใดก็ตาม
ง่ายๆ สั้นๆ แค่ 54 มาตราฮะ
ไม่ใช่ 309 มาตราเช่นรัฐธรรมนูญไทยที่เปลี่ยนกันทุกไม่กี่ปี จนการจำปีที่รัฐธรรมนูญถูกล้ม ง่ายกว่าจำเนื้อหารัฐธรรมนูญของไทยเสียอีก
* * *
พูดเรื่องพรมแดนยุโรปเยอะหน่อยวันนี้
ขอถ่ายภาพของที่มีทุกบ้านมาให้ดูกันหน่อยนะฮะ
ไม่ใช่รูปประธานสหภาพยุโรปนะฮะ แต่เป็น "กฎบัตรสิทธิขั้นพื้นฐานของสหภาพยุโรป"
ที่ให้การคุ้มครองคนที่อยู่ที่นี่ทุกคน ไม่ว่าจะมีเชื้อชาติ สีผิว ศาสนาใดก็ตาม
ง่ายๆ สั้นๆ แค่ 54 มาตราฮะ
ไม่ใช่ 309 มาตราเช่นรัฐธรรมนูญไทยที่เปลี่ยนกันทุกไม่กี่ปี จนการจำปีที่รัฐธรรมนูญถูกล้ม ง่ายกว่าจำเนื้อหารัฐธรรมนูญของไทยเสียอีก
* * *
สิ่งที่ต้องการสื่อคือ ทุกภูมิภาคในดลก มันก็เจอกับการคลั่ง การฆ่ากันในนามเจ้า ในนามศาสนา ในนามสีผิว และเชื้อชาติกันมาอย่างหนัก และตายกันเป็นครึ่งเป็นค่อนประเทศก็มี
การขยับมาสู่การเป็นยุโรปปัจจุบัน เพราะมันผ่านบนเรียนความเจ็บปวดกันมามากเช่นกัน
สาส์นที่ส่งไปเมืองไทยจากข้อเขียนและเรื่องราวเหล่านี้คือ
เราจำเป็นจะต้องเดินตามวงจรแห่งความเลวร้ายอย่างหลับหูหลับตาหรือ เมื่อมันมีบทเรียนแห่งทางออกให้เห็นทันกันอยู่เช่นนี้
ทำไมเราจะทำตัวเป็นคนที่มีอารยะไม่ได้ล่ะ
ทำไมเราจะเก็บเกี่ยวเรียนรู้จากความผิดพลาดที่ทันเห็นกันอยู่ของภูมิภาคอื่นๆ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องนำพาทั้งสังคมไปสู่ความเลวร้ายแบบนั้นไปด้วยไม่ได้ล่ะ