เรื่องหนึ่งที่อยู่ในความคิดวันนี้คือเรื่องความสำคัญที่ให้กับคนเมื่อตายแล้ว ของเมืองไทย
ที่ผู้คนในสังคมต่างติฉินนินทากันลับหลังยามมีชีวิต และยากที่จะกล่าวชื่นชมหรือสดุดีคุณงามความดีระหว่างกัน
เพราะต้องเก็บออมคำเหล่านั้นไว้กล่าวและพูดถึงในงานพิธีศพอันฟุ้มเฟือย ราคาแพง และผู้ตายก็ไม่ได้ยินถ้อยคำชื่นชมเยินยอถึงการเป็นมนุษย์ที่ดีเลิศของเขา
กูนึกถึงการอยู่ และคุณค่าแห่งการอยู่ เพื่อการจากไปจะได้ไม่มีข้อห่วงใย และไม่ปรารถนางานศพอันฟุ้มเฟื่อย ไม่ปรารถนาพวงหรีดอันสวยงาม และคำสรรเสริญที่กูไม่ได้ยิน!
ที่ผู้คนในสังคมต่างติฉินนินทากันลับหลังยามมีชีวิต และยากที่จะกล่าวชื่นชมหรือสดุดีคุณงามความดีระหว่างกัน
เพราะต้องเก็บออมคำเหล่านั้นไว้กล่าวและพูดถึงในงานพิธีศพอันฟุ้มเฟือย ราคาแพง และผู้ตายก็ไม่ได้ยินถ้อยคำชื่นชมเยินยอถึงการเป็นมนุษย์ที่ดีเลิศของเขา
กูนึกถึงการอยู่ และคุณค่าแห่งการอยู่ เพื่อการจากไปจะได้ไม่มีข้อห่วงใย และไม่ปรารถนางานศพอันฟุ้มเฟื่อย ไม่ปรารถนาพวงหรีดอันสวยงาม และคำสรรเสริญที่กูไม่ได้ยิน!