เหอๆๆ เหอะๆๆๆ
ตอนนี้ต่อว่าทหาร ทำให้ถูกคนเสื้อแดงบางคน ด่าว่ากูเป็นพวกเผด็จการไปแล้ว --- 555555
--------
อ่อนใจกับพวกใช้คำว่า "เผด็จการ" แบบมั่วๆ โดยไม่รู้จักความหมายของคำนี้อย่างแท้จริง
แยกไม่ออกระหว่าง การใช้ "สิทธิและเสรีภาพ" ในการวิพากษ์วิจารณ์
กับคำว่า "เผด็จการ" ที่ในวิถีปฏิบัติคือ "การบังคับ" ให้คนต้องปฏิบัติตาม
กูไม่เคยเลยสักครั้งที่บอกว่า "มึงต้องเชื่อกูนะ - ถ้าไม่เชื่อกูจะยิง กูจะส่งมึงเข้าคุก กูจะเนรเทศมึงออกจากประเทศ"
ถ้ากูทำอย่างนั้นซิ ถึงจะกล่าวหาได้ว่ากูเป็นเผด็จการ
เรื่องการไม่แยแสกับเรือนจำ ยังสะท้อนได้อีกเยอะในการไม่แยแสต่อชนเผ่า ต่อคนชายขอบ ชายแดน ต่อคนมุสลิม ต่อเด็ก ต่อหญิง และอีกมากมาย ...
ถ้าอยากศิวิไลซ์ในหัวใจ ไม่ใช่ด้วยการเชิดชูพวกเพชรทองและสินค้าแบรนด์ราคาแพง มันต้องเริ่มที่ "สร้างใจให้รักในเพื่อนมนุษย์ด้วยกันก่อน" ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม
จะแก้ปัญหาอย่างไรเมื่อชีวิตคนจน (จนเงิน จนอำนาจ จนบารมี จนการศึกษา จนการเข้าถึง ฯลฯ) นั้นไม่เท่ากับคนอื่นๆ ในประเทศไทย
คนจน ไม่เท่ากับ คนรวยในหมู่บ้านคนจน ไม่เท่ากับ ข้าราชการในอำเภอคนจน ไม่เท่ากับ สจ. สส. จังหวัดคนจน ไม่เท่ากับ นายจ้างคนจน ไม่เท่ากับ นักข่าวคนจน ไม่เท่ากับ ดาราคนจน ไม่เท่ากับ ข้าราชการ อธิบดี ปลัดกระทรวงคนจน ไม่เท่ากับ รัฐมนตรี และนายกรัฐมนตรีคนจน ไม่เท่ากับ ทหารคนจน ไม่เท่ากับ สมาชิกราชวงศ์คนจน ไม่เท่ากับ พระมหากษัตริย์
ถ้าเรามั่วพูดแต่ว่า ทำไมพวกนั้น (ที่ต่อรองอำนาจระหว่างกันมายาวนาน) มีอภิสิทธิชนอย่างนั้น ได้รับการดูแลอย่างดีอย่างนี้
เราก็จะลืมตั้งคำถามกับตัวเราเองว่า เราจะทำให้ "การไม่เท่ากัน" "การถูกเลือกปฏิบัติ" "ความอยุติธรรม" และ "ความไม่เป็นธรรม" ฯลฯ ในประเทศเหล่านี้มันแก้ไขได้อย่างไร
บางทีก็นอกจากเห็นว่ามันไม่เท่ากันแล้ว เราต้องเริ่มพูดและทำเพื่อให้ "มันเท่ากัน" มากขึ้นเรื่อยๆ เสียที
ตอนนี้ต่อว่าทหาร ทำให้ถูกคนเสื้อแดงบางคน ด่าว่ากูเป็นพวกเผด็จการไปแล้ว --- 555555
--------
อ่อนใจกับพวกใช้คำว่า "เผด็จการ" แบบมั่วๆ โดยไม่รู้จักความหมายของคำนี้อย่างแท้จริง
แยกไม่ออกระหว่าง การใช้ "สิทธิและเสรีภาพ" ในการวิพากษ์วิจารณ์
กับคำว่า "เผด็จการ" ที่ในวิถีปฏิบัติคือ "การบังคับ" ให้คนต้องปฏิบัติตาม
กูไม่เคยเลยสักครั้งที่บอกว่า "มึงต้องเชื่อกูนะ - ถ้าไม่เชื่อกูจะยิง กูจะส่งมึงเข้าคุก กูจะเนรเทศมึงออกจากประเทศ"
ถ้ากูทำอย่างนั้นซิ ถึงจะกล่าวหาได้ว่ากูเป็นเผด็จการ
* * *
เรื่องการไม่แยแสกับเรือนจำ ยังสะท้อนได้อีกเยอะในการไม่แยแสต่อชนเผ่า ต่อคนชายขอบ ชายแดน ต่อคนมุสลิม ต่อเด็ก ต่อหญิง และอีกมากมาย ...
ถ้าอยากศิวิไลซ์ในหัวใจ ไม่ใช่ด้วยการเชิดชูพวกเพชรทองและสินค้าแบรนด์ราคาแพง มันต้องเริ่มที่ "สร้างใจให้รักในเพื่อนมนุษย์ด้วยกันก่อน" ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม
จะแก้ปัญหาอย่างไรเมื่อชีวิตคนจน (จนเงิน จนอำนาจ จนบารมี จนการศึกษา จนการเข้าถึง ฯลฯ) นั้นไม่เท่ากับคนอื่นๆ ในประเทศไทย
คนจน ไม่เท่ากับ คนรวยในหมู่บ้านคนจน ไม่เท่ากับ ข้าราชการในอำเภอคนจน ไม่เท่ากับ สจ. สส. จังหวัดคนจน ไม่เท่ากับ นายจ้างคนจน ไม่เท่ากับ นักข่าวคนจน ไม่เท่ากับ ดาราคนจน ไม่เท่ากับ ข้าราชการ อธิบดี ปลัดกระทรวงคนจน ไม่เท่ากับ รัฐมนตรี และนายกรัฐมนตรีคนจน ไม่เท่ากับ ทหารคนจน ไม่เท่ากับ สมาชิกราชวงศ์คนจน ไม่เท่ากับ พระมหากษัตริย์
ถ้าเรามั่วพูดแต่ว่า ทำไมพวกนั้น (ที่ต่อรองอำนาจระหว่างกันมายาวนาน) มีอภิสิทธิชนอย่างนั้น ได้รับการดูแลอย่างดีอย่างนี้
เราก็จะลืมตั้งคำถามกับตัวเราเองว่า เราจะทำให้ "การไม่เท่ากัน" "การถูกเลือกปฏิบัติ" "ความอยุติธรรม" และ "ความไม่เป็นธรรม" ฯลฯ ในประเทศเหล่านี้มันแก้ไขได้อย่างไร
บางทีก็นอกจากเห็นว่ามันไม่เท่ากันแล้ว เราต้องเริ่มพูดและทำเพื่อให้ "มันเท่ากัน" มากขึ้นเรื่อยๆ เสียที