CP บริษัทเดียวนี่บริจาคให้วังปีหนึ่งๆ คงหลายสิบล้าน เห็นข่าวเข้าเฝ้าปีละหลายรอบ ใครตรวจสอบได้ไหมว่า CP บริจาคให้วังปีละเท่าไร?
นโยบายด้านเกษตรจึงไม่เคยถูกทบทวน CP กินเรียบมาหลายสิบปี
-------------
ถ้าถามว่าทำไมเกษตรกรมีหนี้เพิ่มกันทุกปี และต้องเลิกทำอาชีพเกษตรกันปีละหลายพัน หลายหมื่นครอบครัว
คำตอบอยู่ที่ CP มอนซานโต้ สยามคูโบต้า และพวกบริษัทเกษตรที่ชอบบริจาคโดยพระราชอัธยาศัยนี่ล่ะ!!!
พอมนุษย์พยายามทุกทางที่จะปกป้อ งอำนาจอันฉ้อฉล
เห็นขบวนการแรงงานจัดงานรำลึกถึงแกนนำที่ตายไปแล้วกันใหญ่โต
กูขอถามหน่อยว่า
แล้วนักแรงงานที่สู้เพื่อประชาธิปไตย เพื่อคนเท่ากัน และความเท่าเทียมหญิงชาย ที่ยังไม่ตาย แต่ต้องติดคุกและลี้ภัยอยู่ต่างแดน พวกท่านรำลึกและพูดถึงกันหรือไม่?
หรือว่าจะต้องรอให้ตายกันไปก่อน ถึงจะบรรจุภาพและวีรกรรมการต่อสู้ของพวกเขา ของพวกเรา ไว้ที่พิพิธภัณฑ์แรงงาน เพื่อบันทึกเป็นประวัติศาสตร์อดีตนักต่อสู้เพื่อสิทธิแรงงาน
คนทำงานเคลื่อนไหวทางสังคมที่ถูกต่อว่าทำงานเพราะอยากดัง อย่าคิดมาก
ไม่มีใครไม่อยากดังหรอก เพราะถ้าไม่ดัง สังคมและสื่อก็มักจะไม่สนใจ
และถ้าไม่ดังปัญหาที่ขับเคลื่อน ก็ไม่ได้รับการถ่ายทอดให้ดังตามไปด้วย
การตัดสินนักเคลื่อนไหวทางสังคมว่าเป็นคนเช่นไร
มันอยู่ไม่ได้อยู่ที่ว่า "กูดังได้" "มึงห้ามดัง"
แต่อยู่ที่ "เมื่อดังแล้วละท้ิง "อุดมการณ์" ละท้ิงมวลชน หรือไม่?
เมื่อดังแล้วฝักใฝ่แต่สังคมไฮโซ และมุ่งแสวงหาแต่ "อุดมกิน" กันมากเกินไปหรือเปล่า?
ความอยากดังจึงมีอยู่กันทั่วทุกตัวคน ขนาดจดลิขสิทธิ์กันทีเดียวที่เมืองนอก
สาระสำคัญมันอยู่ที่เมื่อดังแล้วไม่ลืมตัว ไม่ลืมมวลชนต่างหาก ที่เป็นเครื่องพิสูจน์ความเป็นคนจริง!
ชอบคำนี้ "ปลดละวาง" มากกว่าการเขียนอย่างนี้ "ปลดระวาง" แฮะ
ปลด - พันธนาการจากเครื่องทรงแห่งอำนาจ
ละ - มิจฉาทิฏฐิและการยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
วาง - อำนาจและอาวุธที่ใช้ประหัดประหารผู้คน
คำว่า "ปลดละวาง" นี่เหมาะมากกับการใช้กับผู้นำที่ลงจากตำแหน่งเนาะ คือ ถ้าทำใจให้ "ปลดละวาง" ได้ การก้าวลงจากอำนาจจะกระทำได้อย่างสง่างาม!
นโยบายด้านเกษตรจึงไม่เคยถูกทบทวน CP กินเรียบมาหลายสิบปี
-------------
ถ้าถามว่าทำไมเกษตรกรมีหนี้เพิ่มกันทุกปี และต้องเลิกทำอาชีพเกษตรกันปีละหลายพัน หลายหมื่นครอบครัว
คำตอบอยู่ที่ CP มอนซานโต้ สยามคูโบต้า และพวกบริษัทเกษตรที่ชอบบริจาคโดยพระราชอัธยาศัยนี่ล่ะ!!!
* * *
พอมนุษย์พยายามทุกทางที่จะปกป้อ
ความเป็นคนเคยมีเหตุผล พูดจาภาษาคนที่น่ารับฟัง มันก็มลายหายไป
กลายเป็นคนดื้อ เกเร และโหดร้ายป่าเถื่อน ที่พูดจากลับกลอก ปลิ้นปล้อน เฉไปเฉมา ไม่อยู่กับร่องกับรอย หมดสิ้นสง่าราศี
และที่เลวร้ายที่สุด คือ ถึงขั้นใช้ทุกวิถีทางที่ฉ้อฉลเพ ื่อเอาชนะหรือเพื่อยังอำนาจนั้น ไว้ให้ได้ แม้ว่าจะต้องประหัดประหารทำร้าย ผู้คนที่ไม่เห็นด้วยก็ตาม!
กลายเป็นคนดื้อ เกเร และโหดร้ายป่าเถื่อน ที่พูดจากลับกลอก ปลิ้นปล้อน เฉไปเฉมา ไม่อยู่กับร่องกับรอย หมดสิ้นสง่าราศี
และที่เลวร้ายที่สุด คือ ถึงขั้นใช้ทุกวิถีทางที่ฉ้อฉลเพ
* * *
เห็นขบวนการแรงงานจัดงานรำลึกถึงแกนนำที่ตายไปแล้วกันใหญ่โต
กูขอถามหน่อยว่า
แล้วนักแรงงานที่สู้เพื่อประชาธิปไตย เพื่อคนเท่ากัน และความเท่าเทียมหญิงชาย ที่ยังไม่ตาย แต่ต้องติดคุกและลี้ภัยอยู่ต่างแดน พวกท่านรำลึกและพูดถึงกันหรือไม่?
หรือว่าจะต้องรอให้ตายกันไปก่อน ถึงจะบรรจุภาพและวีรกรรมการต่อสู้ของพวกเขา ของพวกเรา ไว้ที่พิพิธภัณฑ์แรงงาน เพื่อบันทึกเป็นประวัติศาสตร์อดีตนักต่อสู้เพื่อสิทธิแรงงาน
* * *
ไม่มีใครไม่อยากดังหรอก เพราะถ้าไม่ดัง สังคมและสื่อก็มักจะไม่สนใจ
และถ้าไม่ดังปัญหาที่ขับเคลื่อน ก็ไม่ได้รับการถ่ายทอดให้ดังตามไปด้วย
การตัดสินนักเคลื่อนไหวทางสังคมว่าเป็นคนเช่นไร
มันอยู่ไม่ได้อยู่ที่ว่า "กูดังได้" "มึงห้ามดัง"
แต่อยู่ที่ "เมื่อดังแล้วละท้ิง "อุดมการณ์" ละท้ิงมวลชน หรือไม่?
เมื่อดังแล้วฝักใฝ่แต่สังคมไฮโซ และมุ่งแสวงหาแต่ "อุดมกิน" กันมากเกินไปหรือเปล่า?
ความอยากดังจึงมีอยู่กันทั่วทุกตัวคน ขนาดจดลิขสิทธิ์กันทีเดียวที่เมืองนอก
สาระสำคัญมันอยู่ที่เมื่อดังแล้วไม่ลืมตัว ไม่ลืมมวลชนต่างหาก ที่เป็นเครื่องพิสูจน์ความเป็นคนจริง!
* * *
ชอบคำนี้ "ปลดละวาง" มากกว่าการเขียนอย่างนี้ "ปลดระวาง" แฮะ
ปลด - พันธนาการจากเครื่องทรงแห่งอำนาจ
ละ - มิจฉาทิฏฐิและการยึดมั่นถือมั่นในตัวตน
วาง - อำนาจและอาวุธที่ใช้ประหัดประหารผู้คน
คำว่า "ปลดละวาง" นี่เหมาะมากกับการใช้กับผู้นำที่ลงจากตำแหน่งเนาะ คือ ถ้าทำใจให้ "ปลดละวาง" ได้ การก้าวลงจากอำนาจจะกระทำได้อย่างสง่างาม!