คนเสื้อแดงออกมาเยอะกันคราวนี้
ใช้พลังมวลชนดันประเด็นเรื่องยกเลิก 112
ไปด้วยเลยจะเยี่ยมมาก
การเคลื่อนขบวนพลพรรคพวก
จะได้มีความหมายยิ่งขึ้น
และนำพาชาติขยับขาก้าวไปข้างหน้ากันได้บ้าง
ไม่ใช่แค่ตั้งรับลูกปืนจากอำมาตย์กันเท่านั้น
Enjoy talking with Thai berry-picker-workers via skype call at my temporary working desk. A week ago.
ถูกแอบถ่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ขณะกำลังคุยกับคนงานเก็บเบอร์รี่ทางสไกด์อย่างออกรสชาติ ... ณ โต๊ะทำงานชั่วคราวที่บ้านเพื่อน
ไม่ทิ้งนิสัยชอบนั่งขัดสมาธิ
ตั้งแต่อายุ 18 พอเข้าศิลปากร ทับแก้ว ก็ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่หอพัก และก็สนุกสนานกับกิจกรรมนักศึกษาทุกรูปแบบในทุกช่วงปิดเทอม... ทำให้ไม่ค่อยได้กลับบ้านบ่อยนักนับตั้งแต่นั้นมา
ในชีวิตการทำงาน งานแรกๆ ก็เป็นงานต้องเดินทางทั้งในประเทศและต่างประเทศ ปีๆ หนึ่งจะเจอหน้าคนในครอบครัวปีละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น
แต่สิ่งหนึ่งที่จะทำตลอดคือ โทรหาแม่ก่อนเดินทางครั้งสำคัญๆ หรือโทรจากสนามบิน บอกแม่ว่าจะเดินทางไปที่นี่ที่นั่นนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง … คิดเพียงว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเรา จะมีบันทึกที่แม่ว่าลูกโทรหานะ!
และอีกช่วงเวลาหนึ่งที่โทรหาแม่คือช่วงที่รู้สึกเหงาหรือท้ออย่างแรง ก็มักจะหยิบโทรศัพท์หาแม่ เพื่อเพียงแค่ได้ยินเสียงเหน่อๆ ของแม่ ที่พูดไปหัวเราะและบอกว่า แม่สบายดี พร้อมให้พรมากมายกว่าจะบอกลากันได้ ... แค่นี้ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นทุกที
ไม่มีแม่มา 5 ปีแล้วในชีวิต ในด้านหนึ่งมันทำให้ทำอะไร เขียนอะไรแรงๆ ได้โดยไม่ต้องกังวล หรือต้องห่วงหน้าพะวงหลังมากนัก … แต่ในอีกด้านหนึ่งก็ไม่มีคนให้โทรหาเวลาเหนื่อยและท้อ หรือเวลาต้องการกำลังใจ!
โหมตคิดถึงแม่อย่างแรง!!!
ใช้พลังมวลชนดันประเด็นเรื่องยกเลิก 112
ไปด้วยเลยจะเยี่ยมมาก
การเคลื่อนขบวนพลพรรคพวก
จะได้มีความหมายยิ่งขึ้น
และนำพาชาติขยับขาก้าวไปข้างหน้ากันได้บ้าง
ไม่ใช่แค่ตั้งรับลูกปืนจากอำมาตย์กันเท่านั้น
* * *
ถูกแอบถ่ายเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ขณะกำลังคุยกับคนงานเก็บเบอร์รี่ทางสไกด์อย่างออกรสชาติ ... ณ โต๊ะทำงานชั่วคราวที่บ้านเพื่อน
ไม่ทิ้งนิสัยชอบนั่งขัดสมาธิ
* * *
ตั้งแต่อายุ 18 พอเข้าศิลปากร ทับแก้ว ก็ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่หอพัก และก็สนุกสนานกับกิจกรรมนักศึกษาทุกรูปแบบในทุกช่วงปิดเทอม... ทำให้ไม่ค่อยได้กลับบ้านบ่อยนักนับตั้งแต่นั้นมา
ในชีวิตการทำงาน งานแรกๆ ก็เป็นงานต้องเดินทางทั้งในประเทศและต่างประเทศ ปีๆ หนึ่งจะเจอหน้าคนในครอบครัวปีละครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น
แต่สิ่งหนึ่งที่จะทำตลอดคือ โทรหาแม่ก่อนเดินทางครั้งสำคัญๆ หรือโทรจากสนามบิน บอกแม่ว่าจะเดินทางไปที่นี่ที่นั่นนะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง … คิดเพียงว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเรา จะมีบันทึกที่แม่ว่าลูกโทรหานะ!
และอีกช่วงเวลาหนึ่งที่โทรหาแม่คือช่วงที่รู้สึกเหงาหรือท้ออย่างแรง ก็มักจะหยิบโทรศัพท์หาแม่ เพื่อเพียงแค่ได้ยินเสียงเหน่อๆ ของแม่ ที่พูดไปหัวเราะและบอกว่า แม่สบายดี พร้อมให้พรมากมายกว่าจะบอกลากันได้ ... แค่นี้ก็ทำให้มีกำลังใจขึ้นทุกที
ไม่มีแม่มา 5 ปีแล้วในชีวิต ในด้านหนึ่งมันทำให้ทำอะไร เขียนอะไรแรงๆ ได้โดยไม่ต้องกังวล หรือต้องห่วงหน้าพะวงหลังมากนัก … แต่ในอีกด้านหนึ่งก็ไม่มีคนให้โทรหาเวลาเหนื่อยและท้อ หรือเวลาต้องการกำลังใจ!
โหมตคิดถึงแม่อย่างแรง!!!
* * *
หลังไมค์วันนี้ ถือว่าเป็นคำชมละกันนะฮ๊าฟ
"ดีซิพี่ถ้ามีคนที่กล้าบ้าอย่างพี่เยอะเยอะคงจะดี"