29 ต.ค. 13


ขอบคุณสำหรับความรัก มิตรภาพและกำลังใจจากหลายคน ...
ทำให้วันนี้ผ่านไปได้อีกหนึ่งวัน
รอดูวันพรุ่งนี้

* * *


หนึ่งในความเหน็ดเหนื่อยที่ทำให้ถอนหายใจเป็นพักๆ คือ การที่เห็นการถกเถียงทางการเมืองในเมืองไทย - ซึ่งจำเป็นมากๆ และควรจะเถียงกันหน้าดำหน้าแดงไปเลย - มักจะเบนประเด็นปัญหาภาพรวมมาสู่เรื่องตัวบุคคลอยู่บ่อยครั้ง

แทนที่จะโต้กันที่เหตุและผล กลับเล่นและมุ่งโจมตีกันด้วยเรื่องส่วนตัวอย่างหยาบคายและไร้สาระ เพื่อ discredit และเบี่ยงเบน หรือเพื่อผลักการโต้ด้วยเหตุผลให้ตกไป

และพวกพูดจากระทบกระเทียบไม่เอ่ยถึงใครแต่ทำคนร้อนตัวไปหมดทั้งเฟซนี่ก็อยากให้คิดกันเยอะๆ ฮะ เพราะไม่คิดว่า 5-6 ปีที่ผ่านมา ไม่มีใครไม่มีชะนักติดหลังหรือผิดพลาดไปบ้างทางการเมือง

เราขับเคลื่อนกันเยอะเหลือเกินและไม่ได้หยุดกันเลยตลอด 5-6 ที่ผ่านมา ไม่พลาดกันบ้างก็แปลกแล้วล่ะฮะ

ทำผิดเป็นครูฮะ ยิ่งถ้าทำผิดแล้วไม่เสียหลักการหรือหันกลับมาหาหลักการใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ก็เป็นเรื่องที่ต้องชื่นชมกันฮะ

* * *

เมื่อวานรู้สึกว่าอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวในประเทศที่เย็นชานี้
วันนี้มีหลายคนมอบความรักมาให้ จนรู้สึกมากเกินกว่าที่จะรับไว้คนเดียว
ขอแบ่งความรักและมิตรภาพให้กับทุกคนที่ปรารถนาความรักนะฮะ

เมื่อรู้สึกโดดเดี่ยวและเหงา โทรหาคนที่คุณรู้ว่าเขาจะให้ความรักและความรู้สึกดีๆ กลับคืนมานะฮะ!!!

วันนี้รักคนมากมาย .... จุ๊บๆๆๆๆ

* * *

เพิ่งเตือนไปเมื่อสองสามวันก่อน
ไม่น่าเชื่อว่ากระแสตายเพื่อ "แม่ทัพ" จะถูกดันแรงขึ้นจากฝากเพื่อไทย
--------------------

ทักษิณและขุนพลเพื่อไทย คิดเรื่องการเมืองแบบแม่ทัพในสงครามการสู้รบ
คือ การตายและความเจ็บปวดของทหาร (มวลชน) มันเกิดขึ้นได้
แต่คนที่สำคัญที่สุดคือ "แม่ทัพ" และ "ขุนพล"

ปัญหาคือ เราไม่ได้อยู่ในยุคสงครามแย่งชิงดินแดนหรือสงครามเชิดชูอำนาจผู้นำ ...

แต่เราสู้กันมาหลายปี
เพื่อการลดทอน และหรือเพื่อสลายอำนาจผู้นำเดี่ยว

และสู้เพื่อให้ประชาชนไพร่ฟ้าหน้าไม่ใส ...
สามารถมีสิทธิ มีเสียง และมีเสรีภาพทัดเทียมกันทั้งประเทศมิใช่หรือ?

และเราอยู่ในศตวรรษที่ 21 ที่ทั่วโลกตระหนักแล้วว่า
ถ้าจะเดินหน้ากันไปอย่างสันติ ...
ต้องเคารพทุกชีวิตว่ามีศักดิ์ศรีและมีสิทธิเสมอทัดเทียมกัน

* * *

ถ้ายังต้องยอมให้กับความยุติธรรมบนปลายกระบอกปืนกันอีกครั้ง

ความยุติธรรมในประเทศไทยก็ยังคงอยู่แค่ปลายกระบอกปืนกันอยู่แค่นี้

มันเป็นเช่นนี้มามากกว่า 60 ปีแล้ว ... จะต้องปล่อยให้มันเป็นไปเช่นนี้กันอีกกี่ปี?